Collega’s binnen TWB op alle niveaus en specialismen hebben het er vaak over; het verschil dat we met elkaar maken voor mensen die een beroep op ons moeten doen en de voldoening van het vak. Onder alle omstandigheden staan we ons ‘vrouwtje’ en in sommige gevallen ons ‘mannetje’ (dit is inherent aan de sector en het beroep, excuus mannen). Het ‘nadeel’ van de thuiszorg: het is bijna onzichtbaar en dat zet ons vaak op een achterstand in de media of als er met geld wordt gestrooid om de kwaliteit van de gezondheidszorg te verbeteren.
Maar wat voor een verschil maken we nu echt met elkaar?
En hiermee bedoel ik niet alleen onze dagelijkse aanwezigheid. Het helpen, verplegen en/of verzorgen van cliënten en het stimuleren van hun zelfstandigheid of het verrichten van verpleegtechnische handelingen. Nee, ik doel hiermee op de grote invloed die de thuiszorg heeft op grote groepen (kwetsbare) ouderen. Evelyn Naalden, wijkverpleegkundige bij TWB en in opleiding voor de functie van verpleegkundig specialist, confronteerde me met cijfers die ze heeft gebruikt voor haar onderzoek. Zaken die we allemaal (of veel van ons) al eens eerder voorbij hebben zien komen. Als je de feiten dan zo onder elkaar ziet staan, dan sta je weer even versteld…
42 procent van de 75-plussers wordt na een SEH-bezoek (Spoedeisende Eerste Hulp) opgenomen in een ziekenhuis. Wat valt hierbij op: mensen die al thuiszorg ontvingen voor het bezoek aan de SEH werden minder vaak opgenomen in een ziekenhuis en verbleven korter in het ziekenhuis dan ouderen die geen thuiszorg ontvingen…
Bij veel kwetsbare ouderen wordt al gedurende een langere periode een achteruitgang gezien. Hiermee is een ziekenhuisopname in veel gevallen voorspelbaar. In 50 procent van de opnames bij (kwetsbare) ouderen is er sprake van een acute situatie, waarbij slechts 10 procent onverwacht verloopt. Denk hierbij aan letsel of complicaties. Met andere woorden: de overige 90 procent van de opnames is ‘planbaar’…
Een ziekenhuisopname is voor kwetsbare ouderen (zeer) risicovol. Vaak treden er tijdens een opname complicaties op, zoals een infectie, ondervoeding, delirium, decubitus, bijwerkingen van de medicatie of een val. Bij 30 tot 60 procent van de opnames onder kwetsbare ouderen leidt dit tot onherstelbaar functieverlies… En wist je dat de gevolgen van 10 dagen bedrust in een ziekenhuis of andere klinische omgeving vergelijkbaar is met 15 jaar lichamelijke veroudering…
Gelukkig wonen ouderen steeds vaker en langer zelfstandig thuis met ondersteuning van de thuiszorg en zelfzorg. De feiten: van de 75-plussers woont meer dan 93 procent zelfstandig thuis. Van de 90-plussers is dit nog altijd meer dan 66 procent.
Met elkaar maken we een verschil voor al deze mensen en kunnen we nog veel betekenen voor een groeiende en kwetsbare groep waarvoor het blijkt dat thuis helemaal zo slecht niet is!
