Het lijkt soms wel toveren: binnen een paar minuten zorgen dat de cliënt de rest van de dag weer op een goede manier door kan komen. Behalve de noodzakelijke (zorg)handelingen ook aandacht voor de mens: een kleine peptalk en een hart onder de riem. Misschien ziet deze mevrouw vandaag verder helemaal niemand meer, zal meneer vanmiddag wel eten… En daarna: het moment dat je de deur weer achter je dicht trekt en een flinke teug frisse, koude lucht neemt. Om de geur van sigarettenrook, eau de cologne, vers draadjesvlees of urine uit je neus te verdrijven. Alsof je weer even moet resetten voor de volgende cliënt zich aandient.
Hoewel ik inmiddels al meer dan 10 jaar binnen de ouderenzorg werk, was ik weer een beetje vergeten hoe het voelt: de échte thuiszorg. Vanaf 1 november heb ik vanuit mijn huidige baan als adviseur bij 22 graden een opdracht gekregen bij de afdeling V&V bij TWB. Een organisatie waar ik altijd veel mee heb samengewerkt, en mijn beelden bij had. En die beelden hebben nu een mooie kleur gekregen.
Wat heb ik veel passie en energie gezien in de teams. En tja, energie kan weleens alle kanten opschieten… maar hij is er! Jullie hebben écht hart voor de cliënt. Dat hij of zij zichzelf mag zijn is voor iedereen het allerbelangrijkste.
Wat hebben jullie stoere cliënten. Ik geloof gelijk dat er genoeg gemopperd wordt, maar ik zag vooral mensen die er ondanks alles het beste van willen maken. In hun eigen huis hun boontjes doppen en hun schouders onder het leven zetten. “Niet klagen maar dragen, en bidden om kracht” was een gevleugelde uitspraak van mijn oma. En die lijkt onder veel van jullie cliënten aanhang te vinden.
En wat zijn jullie super-stoere medewerkers! Jezelf in bochten wringen om te douchen in veel te kleine badkamertjes, steunkousen aantrekken die stroever lijken te gaan dan schuurpapier over klittenband en insuline-schietschijven die altijd op de laatste plek in de map zitten waar je zoekt. Het hoort er allemaal bij.
Maar het moeilijkste is volgens mij het voortdurend zoeken naar de juiste toon bij de cliënt, afhankelijk van zijn of haar bui en sociale achtergrond. Om de situatie de baas te blijven en niet heel de route geleefd te worden.
Ook voor jullie geldt: ondanks alles (en dat alles is veel tegenwoordig) maken jullie er het beste van en zetten jullie je schouders eronder.
Maar: net als de cliënten hebben jullie ook recht op ondersteuning om dit vol te houden. Aandacht voor jullie ‘duurzame inzetbaarheid’ gaat om meer dan gezond eten en meedoen aan fit20: gezond plannen en roosteren, het aangeven van grenzen bij cliënten en aandacht voor jullie werk-privé balans. Het zijn onderwerpen die belangrijk zijn als we met zijn allen de motivatie de komende jaren hoog willen houden.
En ik ben er trots op dat ik daar een klein steentje aan heb mogen bijdragen.
